ارزیابی سیلاژ بستر جوجه های گوشتی بر عملکرد بزغاله های مرخز

این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف سیلاژ بستر جوجه های گوشتی بر عملکرد (وزن زنده، افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل)، فراسنجه های خونی و خصوصیات لاشه در بزغاله های نر مرخز انجام شد. 28 راس بزغاله نر مرخز (میانگین وزنی57/2 ± 55/18 کیلوگرم و میانگین سنی 9 تا 10 ماه) در قالب یک طرح کاملا تصادفی به چهار جیره غذایی اختصاص داده شدند و دوره آزمایشی نیز 90 روز به طول انجامید. جیره های غذایی شامل 1) جیره شاهد بدون سیلاژ، 2) جیره حاوی 10 درصد، 3) جیره حاوی 20 درصد و 4) جیره حاوی 30 درصد از سیلاژ بستر جوجه های گوشتی بود. وزن نهایی و افزایش وزن روزانه بزغاله های تغذیه شده با جیره های شاهد و 10 درصد بطور معنی داری بیشتر از بزغاله های تغذیه شده با جیره های 20 و 30 درصد بود. ماده خشک مصرفی در گروه تغذیه شده با جیره 30 درصد نسبت به سایر گروه ها کاهش معنی دار داشت (05/0>p). ضریب تبدیل غذایی در بزغاله های تغذیه شده با جیره 20 درصد سیلاژ بستر جوجه های گوشتی بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>p). وزن لاشه، بازده لاشه، وزن راسته با گردن، وزن کبد، وزن قلب، وزن کلیه ها، وزن چربی داخلی و عمق عضله راسته، به ترتیب با افزایش سطح سیلاژ در جیره بطور معنی داری کاهش یافتند (05/0>p)، اما سایر خصوصیات لاشه بین تیمارهای مختلف تغییر پیدا نکردند. ترکیبات شیمیایی گوشت تحت تاثیر هیچ کدام از جیره ها قرار نگرفت (05/0p>). برای فراسنجه های خونی بین جیره ها از لحاظ گلوکز، کل پروتئین و کلسیم پلاسما تفاوت معنی داری مشاهده نگردید، اما جیره شاهد از لحاظ فسفر پلاسما با جیره های دیگر در سطح پایین تری قرار داشت و هم چنین ازت اوره ای خون با افزایش سطح سیلاژ در جیره افزایش یافت (05/0>p). نتایج این آزمایش نشان می دهد که استفاده از سیلاژ بستر جوجه های گوشتی تا سطح 10 درصد جیره اثرات منفی بر عملکرد، پارامترهای خونی و خصوصیات لاشه نداشت.